Dinleyin

Hiç kimseye hiçbir şey söylüyorum

Her şey hiçliğin varlığına gebe

Hiçlik giyerken varlığın içliğini

Ben gerçeği çırılçıplak soyuyorum

Alın işte, aynası hakikatin

Bazenler  aslalarla oynaşta

Bakir toprak volta atar gözü taşta

Az tebessüm görse nice ovalar doğuracak

Belki kesin bir şey söylerim kulağına muhakkak

Kurbağa diliyle susarak vak vak 

Bayağı bir rüyanın peşinde değilim

Dahası olmayan henüzlere müptela

Gayet kararlıyım tutsa da beni bir bela

En az bir leş alırım yanıma asla yalnız gitmem

Hemen hemen günaha yakın gülücüklerim varsa da

Öpmedim hiç kimseyi bundan sonra da öpmem

Önce çözerim sandım sonrayı

Bir Arap atından nasıl çıkar İngiliz tayı

Eh işte ağırlığında açıklamalarla sustum

Bütün başka ihtimalleri sözlüğe kustum

Ara sıra inerim bir dere kenarına

Belki bir deniz kıyısına

Taş atmak için suya

Belki şiir bile yazarım kelimeler yatmamışsa pusuya