Vatanımın öksüz beldeleri adına…

 

Sana sesleniyorum bir Oğuz rüyasından           

Almıla, Altaylardan Balkanlara uzanan 

Hayallerimin eşsiz vatan coğrafyasından.

Asya bozkırlarında depreşen arkun atım 

Nallarken Kosova’yı, Priştine’yi,  Belgrad’ı  

Sen olmuştun  o  gün, sen;  ülkümün eşsiz adı. 

Siriderya’da akşam sularken kıratımı,

Gözlerimi çevirdim garba doğru Almıla

Bana gülümsüyordu Roma’da gün batımı.

O anda ne yar kaldı gözümde ne ondan iz;

Ne bir anne şefkati ne bir evlat kokusu,

Mefkûrene uyandı rüyamın tan uykusu.

Sen vatan haritası,  Kingan’dan Viyana’ya.

Bense bir alperenim kanıyla hudut çizen

Asya’dan Avrupa’ya, denizlerden karaya.

Ufkumda kızıl rengin, gözlerimde hayalin

Elimde kılıç- kalkan,  dilimde Tekbir, Ezan

Toprağı döşek kılıp, göğü üstüme yorgan;

İman ile  cihatla, ak  yeleli  bir atla,

Ellerimde pusatla, divit ile kalemle,

Bayrak ile  sancakla,  silinemez  bir hatla:

Yeniden yazacağım adını Estergon’a.

Seni haykıracağım Rakofça kırlarında.

Hilalin parlayacak İrl’nda sınırlarında.

Gözyaşımla taşırıp susuz Aral Gölü’nü,

Nefesimle hohlayıp Sibirya buzlarını

Yine yeşerteceğim   Taklamakan Çölü’nü.

İnançla çizeceğim o kutsal haritanı,

Sınırların aşacak Adriyatik’i,  Çin’i;

Elbet kurtaracağım Kosova’yı,  Maçin’i

Alplerde seyr’deceğim Asya yıldızlarını,

“Endülüs’te Raks” edip  bir gemi ateşinde,

Mehtapta göreceğim Ötüken kızlarını.

O anda kıyılacak bu asrın izdivacı

Haykıracak yeniden;  Selimler, Süleymanlar

Göğe ferman yazacak  “Tevhit”  mühürlü  hanlar

Ey ezelim, ebedim; ey tarihim ve Türkçem!

Hece hece destanım, süt emdiğim vatanım

Ey kalemim, hançerim; kana işli dilekçem!

Pullayarak adını bin bir çile  bin şevkle

Yollayacağım seni  dua dua Allah’a,

Yemin olsun kitaba, yemin olsun silaha!