İçimdeki bu yağmur bu fırtına bu kar

Üflesem bütün şehirleri yıkar

Gömmeden karşıma asi çıkan cesetleri

Giderim boğarak önüme çekilen setleri

Beni tutamaz gökdelenler, yıkık peyler

Bir gözlerin tutar beni bir gözlerin eyler

Gölgemin izinde tahtlara basarak

Uğradığım her şehirde bin yiğit asarak

Kılıcım kan revan elbisem paramparça

Bakışları, gönülleri harcayarak hoyratça

Gidiyorum desem de başımda hey heyler

Bir gözlerin tutar beni bir gözlerin eyler.

Irmaklar besliyorum içimde erittiğim buzlarla

Tuğ dikiyorum şehirlere göçmen Oğuzlarla

Geçerek tank sırtında Fırat’ı, Tunayı

Salıyorum göğsümde beslediğim sunayı

Bir sonsuzluk ezgisiyle çağırırken beni neyler

Bir gözlerin tutar beni bir gözlerin eyler

Çözülmem yaprak yaprak  yenilip hazana

Taşkınım sel misali sığmam mizana

Sancılarımı kazıyıp en serin imbatlara

Yüklüyorum kahrımı demir atlara

Sakın doldurma kadehleri, kesmez beni meyler

Bir gözlerin tutar beni bir gözlerin eyler

Gidebilirim anısızın yıkarak köprüleri

Sürterek hayatın keskin yanına törpüleri

Kazıyıp seni şakağıma kan yüklü mermiyle

Çatışırım önüme çıkacak her haramiyle

Ezer geçerim dikilse de karşıma beyler

Bir gözlerin tutar beni bir gözlerin eyler

Bir salgın gibi yayılırken yüreğime nazarın

Göğsümde bir geniş yer açtım kazıldı mezarın

Bütün serviler,  çam ağaçları ve çiçekler

Senden bir soluk duysa uzanıp ayı öpecekler

Zodyak burcundayım dokunmaz bana böyle şeyler

Bir gözlerin tutar beni bir gözlerin eyler