ne bir akşam ne bir sabah

çıkmayacak dudağımdan ah

demirle eriyip, ekmekle pişeceğim

zehir olup damarında gümrah

saç diplerine erişeceğim

ısıracağım hücre hücre seni

yakacağım her solukta gölgeni

koyu bir duman gibi saracağım

etini kuşanan teni

bir bıçak gibi kemiğini yaracağım

ağlama, yumuşatamaz beni gözyaşı

nefesin  ömrümün avulu aşı

seni bir avuç toprakla vurup bin yıl yatacağım

ruhuma bağladığın kırılmaz taşı

Çözüp  yine sana atacağım

anlasana ömrün elimde bir tığlık

fayda etmeyecek sana hiçbir  çığlık

önce sesimle sesini yutacağım

sonra ruhuna iğneleyip şehri ılık ılık

Seni bir çobana satacağım